Współbieżność w programowaniu to zdolność programu do wykonywania wielu części kodu jednocześnie, co pozwala na lepsze zarządzanie zasobami i szybsze przetwarzanie. W Javie współbieżność jest realizowana głównie za pomocą wątków, które są lekkimi procesami wykonującymi się równolegle w ramach większego programu. Przykład kodu z komentarzami Poniżej znajduje się przykład, w którym tworzone są dwa wątki […]
Porządek elementów w słownikach Pythona to temat, który może wydawać się zagadkowy dla początkujących programistów. Od wersji Python 3.7, zachowanie porządku dodawania elementów do słownika stało się częścią specyfikacji języka. Wcześniej, do Pythona 3.6, porządek ten był nieprzewidywalny i uznawany za efekt uboczny implementacji. W tym artykule wyjaśnimy, jak obecnie działają słowniki w Pythonie, oraz
Python, jako elastyczny i dynamiczny język programowania, umożliwia zwracanie wielu wartości z funkcji. Ta funkcjonalność jest szczególnie przydatna, gdy potrzebujemy, aby funkcja przekazała kilka różnych danych bez konieczności ich pakowania w złożone struktury. W tym artykule przyjrzymy się, jak możemy wykorzystać tę możliwość na praktycznym przykładzie. Przykład zwracania wielu wartości z funkcji Załóżmy, że mamy
Python, jako jeden z najpopularniejszych języków programowania, oferuje szeroki zakres możliwości dzięki swojej elastyczności i prostocie. Kluczowym elementem, który przyczynia się do jego mocy i wszechstronności, są moduły. Ale czym dokładnie są moduły w Pythonie i jaką rolę odgrywają w tworzeniu oprogramowania?
Python jest językiem programowania wysokiego poziomu, który oferuje wiele wbudowanych funkcji, ułatwiających pracę z danymi i strukturami danych. Jedną z takich funkcji jest zip(), która odgrywa kluczową rolę w wielu scenariuszach programistycznych, szczególnie gdy pracujemy z wieloma iterowalnymi obiektami, takimi jak listy, krotki czy słowniki. W tym artykule przyjrzymy się bliżej, czym jest funkcja zip()
W tradycyjnych językach programowania, takich jak Java czy C++, możliwe jest zdefiniowanie wielu konstruktorów w jednej klasie, co pozwala na różne sposoby inicjalizacji obiektów. Python, będąc dynamicznie typowanym językiem, oficjalnie nie wspiera wielokrotnych konstruktorów w klasyczny sposób. Jednak Python oferuje elastyczność, która pozwala osiągnąć podobne zachowanie. W tym artykule pokażemy, jak możemy symulować wielokrotność konstruktorów
Rekursja to potężne narzędzie w programowaniu, pozwalające funkcji wywoływać samą siebie. Jest wykorzystywana do rozwiązywania problemów, które można podzielić na podobne, mniejsze problemy. Jednak kluczowym aspektem przy pracy z rekursją jest określenie warunku zakończenia, aby uniknąć nieskończonej rekursji i ewentualnego przekroczenia maksymalnej głębokości rekursji. W tym artykule wyjaśniamy, jak skutecznie zakończyć rekursję w Pythonie, na
Wyrażenia regularne (regular expressions, regex) w Pythonie to potężne narzędzie do przeszukiwania, dopasowywania oraz manipulowania tekstami. Wśród wielu dostępnych metod, szczególnie przydatne są split(), sub(), i subn(). Te metody pozwalają odpowiednio na dzielenie ciągów znaków, zastępowanie pasujących fragmentów tekstu oraz zastępowanie z podaniem liczby dokonanych zmian. W tym artykule szczegółowo omówimy każdą z tych metod,
Python jest językiem programowania o dynamicznej typizacji, co oznacza, że typy danych zmiennych są określane w trakcie wykonania programu, a nie w momencie deklaracji. Ta elastyczność estenduje się również na kolekcje danych, takie jak listy i krotki, które są fundamentalnymi strukturami danych w Pythonie. Jedną z ciekawych cech tych struktur jest ich zdolność do przechowywania
Praca z danymi w formacie bajtowym jest często spotykana w aplikacjach sieciowych, przy obróbce plików, czy w komunikacji z bazami danych. Python oferuje łatwy i intuicyjny sposób na konwersję danych bajtowych na ciągi znaków, co jest szczególnie przydatne, gdy potrzebujemy przetworzyć lub wyświetlić te dane w czytelnej formie. W tym artykule pokażemy, jak można przekonwertować
Manipulacja DOM (Document Object Model) jest podstawowym elementem tworzenia interaktywnych stron internetowych. Pozwala to na dynamiczną zmianę zawartości, struktury i stylu dokumentu HTML za pomocą JavaScript. W tej lekcji omówimy, jak poprawnie manipulować DOM, korzystając z kilku podstawowych technik.
Metaklasy w Pythonie to zaawansowany temat, który pozwala na modyfikowanie zachowania klas przed ich stworzeniem. Są one “klasami klas”, co oznacza, że definiują, jak klasa jest tworzona, zamiast definiować instancje klasy. Metaklasy mogą być używane do kontrolowania tworzenia klas, zarządzania dziedziczeniem oraz modyfikowania atrybutów klas. Ten artykuł wprowadzi Cię w świat metaklas przez praktyczny przykład.
W JavaScript, mechanizmy dziedziczenia i tworzenia łańcuchów prototypów mogą być źródłem zamieszania, szczególnie gdy przychodzi do rozróżnienia między __proto__ a prototype. Obie te właściwości są związane z prototypami, ale pełnią różne role w kontekście dziedziczenia i instancjonowania obiektów.
Metaprogramowanie to technika programowania, która umożliwia programom traktowanie innych programów jako swoich danych. Oznacza to, że program może być zaprojektowany tak, by tworzyć lub modyfikować inne programy (lub samego siebie) w trakcie wykonania. Python, z jego dynamiczną naturą, jest wyjątkowo dobrze przystosowany do metaprogramowania, oferując szereg funkcji takich jak dekoratory, metaklasy i funkcje refleksji. W
Co robi funkcja map? Funkcja map przyjmuje dwie główne argumenty: funkcję i iterowalny obiekt danych (np. listę). Stosuje ona podaną funkcję do każdego elementu iterowalnego obiektu i zwraca nowy iterator, który zawiera wyniki. Kluczową zaletą korzystania z map jest możliwość wykonania operacji na wielu elementach kolekcji jednocześnie, co czyni kod bardziej zwięzłym i czytelnym.