Jak stworzyć atrybut prywatny w klasie w Pythonie? Wstęp: Python, będąc językiem o dużej elastyczności, pozwala programistom na definiowanie atrybutów w klasach jako “publiczne” lub “prywatne”. Atrybuty prywatne są używane do ukrywania danych wewnątrz klasy i zapewnienia, że mogą być one dostępne tylko za pomocą metod wewnątrz tej klasy. To podejście jest znane jako enkapsulacja […]
Funkcja readline() w Pythonie służy do czytania pojedynczej linii z pliku. Jest niezwykle przydatna podczas pracy z plikami, gdy interesuje nas krokowe przetwarzanie danych, linia po linii, co może być szczególnie ważne w przypadku dużych plików lub gdy chcemy zachować niskie zużycie pamięci. W tym artykule przedstawimy, jak efektywnie korzystać z readline(), prezentując praktyczne użycie
Moduł os w Pythonie jest potężnym narzędziem do interakcji z systemem operacyjnym. Umożliwia wykonywanie wielu operacji związanych z systemem plików, takich jak tworzenie, usuwanie plików i katalogów, zmiana bieżącego katalogu pracy, oraz wiele innych. W tym artykule pokażemy, jak skutecznie korzystać z wybranych funkcji modułu os, przedstawiając przykład ich praktycznego zastosowania. Przykład użycia modułu os
Metoda find() w Pythonie jest używana do wyszukiwania podciągu w ciągu znaków. Zwraca indeks pierwszego wystąpienia podciągu, jeśli jest obecny w ciągu. Jeśli podciąg nie zostanie znaleziony, metoda zwraca -1. Jest to przydatne narzędzie do pracy z tekstem, umożliwiające łatwe lokalizowanie danych wewnątrz większych ciągów znaków. W tym artykule wyjaśniamy, jak używać find() na praktycznym
Porządek elementów w słownikach Pythona to temat, który może wydawać się zagadkowy dla początkujących programistów. Od wersji Python 3.7, zachowanie porządku dodawania elementów do słownika stało się częścią specyfikacji języka. Wcześniej, do Pythona 3.6, porządek ten był nieprzewidywalny i uznawany za efekt uboczny implementacji. W tym artykule wyjaśnimy, jak obecnie działają słowniki w Pythonie, oraz
Python, jako elastyczny i dynamiczny język programowania, umożliwia zwracanie wielu wartości z funkcji. Ta funkcjonalność jest szczególnie przydatna, gdy potrzebujemy, aby funkcja przekazała kilka różnych danych bez konieczności ich pakowania w złożone struktury. W tym artykule przyjrzymy się, jak możemy wykorzystać tę możliwość na praktycznym przykładzie. Przykład zwracania wielu wartości z funkcji Załóżmy, że mamy
Python, jako jeden z najpopularniejszych języków programowania, oferuje szeroki zakres możliwości dzięki swojej elastyczności i prostocie. Kluczowym elementem, który przyczynia się do jego mocy i wszechstronności, są moduły. Ale czym dokładnie są moduły w Pythonie i jaką rolę odgrywają w tworzeniu oprogramowania?
Python jest językiem programowania wysokiego poziomu, który oferuje wiele wbudowanych funkcji, ułatwiających pracę z danymi i strukturami danych. Jedną z takich funkcji jest zip(), która odgrywa kluczową rolę w wielu scenariuszach programistycznych, szczególnie gdy pracujemy z wieloma iterowalnymi obiektami, takimi jak listy, krotki czy słowniki. W tym artykule przyjrzymy się bliżej, czym jest funkcja zip()
W tradycyjnych językach programowania, takich jak Java czy C++, możliwe jest zdefiniowanie wielu konstruktorów w jednej klasie, co pozwala na różne sposoby inicjalizacji obiektów. Python, będąc dynamicznie typowanym językiem, oficjalnie nie wspiera wielokrotnych konstruktorów w klasyczny sposób. Jednak Python oferuje elastyczność, która pozwala osiągnąć podobne zachowanie. W tym artykule pokażemy, jak możemy symulować wielokrotność konstruktorów
Rekursja to potężne narzędzie w programowaniu, pozwalające funkcji wywoływać samą siebie. Jest wykorzystywana do rozwiązywania problemów, które można podzielić na podobne, mniejsze problemy. Jednak kluczowym aspektem przy pracy z rekursją jest określenie warunku zakończenia, aby uniknąć nieskończonej rekursji i ewentualnego przekroczenia maksymalnej głębokości rekursji. W tym artykule wyjaśniamy, jak skutecznie zakończyć rekursję w Pythonie, na
Wyrażenia regularne (regular expressions, regex) w Pythonie to potężne narzędzie do przeszukiwania, dopasowywania oraz manipulowania tekstami. Wśród wielu dostępnych metod, szczególnie przydatne są split(), sub(), i subn(). Te metody pozwalają odpowiednio na dzielenie ciągów znaków, zastępowanie pasujących fragmentów tekstu oraz zastępowanie z podaniem liczby dokonanych zmian. W tym artykule szczegółowo omówimy każdą z tych metod,
Python jest językiem programowania o dynamicznej typizacji, co oznacza, że typy danych zmiennych są określane w trakcie wykonania programu, a nie w momencie deklaracji. Ta elastyczność estenduje się również na kolekcje danych, takie jak listy i krotki, które są fundamentalnymi strukturami danych w Pythonie. Jedną z ciekawych cech tych struktur jest ich zdolność do przechowywania
Praca z danymi w formacie bajtowym jest często spotykana w aplikacjach sieciowych, przy obróbce plików, czy w komunikacji z bazami danych. Python oferuje łatwy i intuicyjny sposób na konwersję danych bajtowych na ciągi znaków, co jest szczególnie przydatne, gdy potrzebujemy przetworzyć lub wyświetlić te dane w czytelnej formie. W tym artykule pokażemy, jak można przekonwertować
Metaklasy w Pythonie to zaawansowany temat, który pozwala na modyfikowanie zachowania klas przed ich stworzeniem. Są one “klasami klas”, co oznacza, że definiują, jak klasa jest tworzona, zamiast definiować instancje klasy. Metaklasy mogą być używane do kontrolowania tworzenia klas, zarządzania dziedziczeniem oraz modyfikowania atrybutów klas. Ten artykuł wprowadzi Cię w świat metaklas przez praktyczny przykład.
Metaprogramowanie to technika programowania, która umożliwia programom traktowanie innych programów jako swoich danych. Oznacza to, że program może być zaprojektowany tak, by tworzyć lub modyfikować inne programy (lub samego siebie) w trakcie wykonania. Python, z jego dynamiczną naturą, jest wyjątkowo dobrze przystosowany do metaprogramowania, oferując szereg funkcji takich jak dekoratory, metaklasy i funkcje refleksji. W