Konwersja typów w języku C jest mechanizmem pozwalającym na przekształcenie wartości jednego typu danych na inny. W C rozróżniamy konwersję jawna i niejawna. Konwersja niejawna (automatyczna) zachodzi, gdy kompilator samodzielnie zmienia typ danych, aby dopasować go do kontekstu operacji. Konwersja jawna, znana również jako rzutowanie, wymaga użycia operatora rzutowania w kodzie źródłowym, aby wskazać, na […]

Operacje na plikach binarnych są niezbędne dla wielu aplikacji wymagających efektywnego przechowywania i odczytu danych, takich jak obrazy, dane audio, video, czy struktury danych. W przeciwieństwie do plików tekstowych, pliki binarne pozwalają na zapisywanie danych w ich natywnym formacie binarnym, co zazwyczaj jest bardziej wydajne pod względem przestrzeni i czasu dostępu. W tej lekcji omówimy

Operacje na plikach tekstowych są fundamentem wielu aplikacji w języku C. Pozwalają one na trwałe zapisywanie danych, ich odczyt, modyfikację oraz przechowywanie konfiguracji. Zrozumienie, jak manipulować plikami, jest kluczowe dla wielu aspektów programowania w C, od prostych programów do złożonych systemów. W tej lekcji przejdziemy przez podstawy obsługi plików tekstowych, włączając w to otwieranie plików,

Język programowania C oferuje różnorodne funkcje do obsługi wejścia i wyjścia (I/O), które są niezbędne do interakcji z użytkownikiem oraz do przetwarzania danych. Podstawowe operacje I/O w C wykorzystują bibliotekę stdio.h, która zawiera funkcje takie jak printf() do wyświetlania danych (output) i scanf() do odbierania danych od użytkownika (input). W tej lekcji przyjrzymy się, jak

Typedef w języku C to słowo kluczowe, które pozwala programistom na definiowanie aliasów (czyli innych nazw) dla istniejących typów danych. Użycie typedef może znacznie ułatwić czytanie i zrozumienie kodu, szczególnie w przypadku skomplikowanych struktur danych lub wskaźników. W tej lekcji omówimy, jak używać typedef, aby uczynić nasz kod bardziej zrozumiałym i łatwiejszym do zarządzania. Przykład

W języku programowania C, dyrektywy preprocesora #include oraz pliki nagłówkowe, znane również jako “headery”, odgrywają kluczową rolę w organizacji i zarządzaniu kodem źródłowym. Pozwalają one na podział kodu na mniejsze, bardziej zarządzalne części, ułatwiają ponowne wykorzystanie kodu oraz kapsułkują kod bibliotek. W tej lekcji przyjrzymy się bliżej, jak używać dyrektyw #include oraz jak tworzyć i

Unie są zaawansowanym elementem języka C, pozwalającym na efektywne zarządzanie pamięcią oraz umożliwiającym różne sposoby interpretacji tego samego fragmentu pamięci. Unia to specjalny typ danych, który pozwala na przechowywanie różnych typów danych w tym samym miejscu w pamięci. Rozmiar przydzielonej pamięci dla unii jest równy rozmiarowi największego składnika. To znaczy, że unia używa tej samej

Język C oferuje szeroki zakres funkcji matematycznych, które są dostępne poprzez dołączenie nagłówka <math.h>. Te funkcje pozwalają na wykonywanie różnych operacji matematycznych, takich jak obliczanie pierwiastków, potęg, logarytmów, funkcji trygonometrycznych i wielu innych. Korzystanie z tych funkcji może znacznie uprościć proces rozwiązywania problemów matematycznych w programowaniu. W tej lekcji przyjrzymy się kilku podstawowym i najczęściej

Praca z łańcuchami znaków (ciągami tekstowymi) jest kluczowym aspektem programowania w języku C. Język ten oferuje bibliotekę standardową string.h, która zawiera szereg funkcji umożliwiających efektywne manipulowanie ciągami znaków. Od wyszukiwania i porównywania łańcuchów, przez kopiowanie i łączenie, aż po obliczanie długości ciągu – te funkcje są niezbędne dla każdego programisty C. W tej lekcji przyjrzymy

W języku programowania C, argumenty mogą być przekazywane do funkcji na dwa główne sposoby: przez wartość i przez referencję. Przekazywanie przez wartość oznacza kopiowanie oryginalnej wartości argumentu, podczas gdy przekazywanie przez referencję pozwala funkcji na bezpośrednią pracę z oryginalnym argumentem poprzez jego adres. Rozróżnienie między tymi dwoma metodami jest kluczowe dla zrozumienia, jak manipulować danymi

Struktury w języku C pozwalają na grupowanie zmiennych różnych typów pod jedną nazwą, co ułatwia zarządzanie skomplikowanymi danymi w programach. Są one szczególnie użyteczne w przypadku reprezentowania rekordów, obiektów czy innych złożonych struktur danych. Dzięki strukturom, programiści mogą tworzyć bardziej modularny i organizowany kod, co ułatwia zarówno pisanie, jak i utrzymanie programów.

Wskaźniki w języku C to jedno z najpotężniejszych narzędzi dostępnych programistom. Pozwalają one na bezpośrednie manipulowanie adresami pamięci, co otwiera drzwi do efektywnego zarządzania pamięcią i tworzenia bardziej złożonych struktur danych, takich jak listy łączone, drzewa i inne. Zarządzanie pamięcią w C wymaga od programisty manualnej alokacji i dealokacji pamięci, co zapewnia dużą kontrolę nad

Statyczne tablice w języku C są podstawowym sposobem na przechowywanie i manipulowanie zestawami danych tego samego typu. Tablica statyczna ma stały rozmiar, który musi być znany w momencie kompilacji programu. Dzięki temu, że rozmiar tablicy jest stały, kompilator może przydzielić odpowiednią ilość pamięci w czasie kompilacji. Tablice te są wykorzystywane w wielu różnych sytuacjach, od

Instrukcja switch w języku C to struktura kontrolna, która umożliwia wielokrotny wybór wykonania różnych bloków kodu na podstawie wartości jednej zmiennej. Jest to alternatywa dla długich ciągów instrukcji if-else, szczególnie gdy wszystkie warunki zależą od wartości jednej zmiennej. Instrukcja switch sprawia, że kod jest bardziej zrozumiały i łatwiejszy w utrzymaniu, szczególnie przy dużej liczbie warunków.