Nagłówki w HTML5 są fundamentalnymi elementami strukturalnymi, służącymi do organizacji treści na stronie internetowej. Umożliwiają one tworzenie hierarchicznej struktury dokumentu, co ułatwia zarówno użytkownikom, jak i wyszukiwarkom zrozumienie struktury i priorytetów treści.
W HTML5, elementy można klasyfikować na podstawie sposobu, w jaki są wyświetlane na stronie: jako elementy blokowe lub liniowe. Rozróżnienie to jest kluczowe dla zrozumienia, jak struktura strony wpływa na jej układ i prezentację treści.
HTML5 oferuje szeroki zakres elementów służących do formatowania tekstu, co pozwala twórcom stron na efektywne przekazywanie informacji oraz nadawanie dokumentom odpowiedniej struktury i stylu. Poprzez użycie różnorodnych znaczników, możliwe jest wyróżnienie ważnych fragmentów tekstu, organizacja treści w listy czy definiowanie nagłówków, co wspomaga czytelność i dostępność treści.
Szablon HTML5 zawiera podstawowe elementy niezbędne do stworzenia struktury strony internetowej. Rozpoczynając od deklaracji typu dokumentu (<!DOCTYPE html>), która informuje przeglądarkę o użyciu standardu HTML5, przez elementy <head> zawierające metadane strony, aż po <body>, który obejmuje całą widoczną zawartość strony.
HTML5 to najnowsza wersja języka HTML (HyperText Markup Language), który jest podstawą budowy stron internetowych. Jego rozwój rozpoczął się w 2004 roku, kiedy to Web Hypertext Application Technology Working Group (WHATWG) zaczął pracę nad nowymi standardami, mającymi na celu zastąpienie HTML 4.01 i XHTML 1.0. Oficjalnie HTML5 został ukończony i opublikowany przez World Wide Web
Historia HTML, czyli HyperText Markup Language (języka znaczników hipertekstowych), rozpoczęła się wraz z początkami internetu. HTML jest fundamentem, na którym budowane są strony internetowe, umożliwiając tworzenie strukturyzowanego dokumentu za pomocą znaczników. Jego rozwój jest ściśle związany z ewolucją internetu i potrzebami użytkowników oraz deweloperów.
Domknięcia , znane jako closures, to jedna z fundamentalnych koncepcji JavaScript, która pozwala na dostęp do zmiennych zewnętrznych z wnętrza funkcji. Mechanizm ten umożliwia tworzenie funkcji wewnątrz innych funkcji i zachowanie dostępu do ich zakresu leksykalnego nawet po zakończeniu wykonania funkcji zewnętrznej.
Nasłuchiwanie zdarzeń jest kluczowym aspektem interaktywnych aplikacji webowych. Pozwala ono na reagowanie na działania użytkownika, takie jak kliknięcia myszą, naciśnięcia klawiszy klawiatury czy przewijanie strony. JavaScript oferuje mechanizmy do łatwego nasłuchiwania i obsługi tych zdarzeń w przeglądarce.
W JavaScript, dziedziczenie klas umożliwia tworzenie hierarchii obiektów, gdzie klasy potomne mogą dziedziczyć właściwości i metody od klas bazowych. Jest to potężne narzędzie, które umożliwia ponowne wykorzystanie kodu i organizację złożonych struktur klas. W tej lekcji zobaczymy, jak używać dziedziczenia do modelowania ciężarówek jako specjalnego rodzaju pojazdów.
Klasy w JavaScript ułatwiają modelowanie obiektów z realnego świata przez zapewnienie zrozumiałej i uporządkowanej składni do tworzenia obiektów i zarządzania dziedziczeniem. Używając klas, możemy łatwo zdefiniować szablony dla nowych obiektów, takich jak komputery. Klasy te mogą również korzystać z dziedziczenia do rozszerzania i modyfikowania zachowań bazowych.
Słowo kluczowe this w JavaScript odnosi się do obiektu, w kontekście którego jest wywoływana funkcja. Jego wartość jest dynamiczna i zmienia się w zależności od kontekstu wywołania funkcji. Zrozumienie działania this jest kluczowe dla efektywnego programowania w JavaScript, szczególnie w kontekście funkcji, metod obiektów oraz w programowaniu opartym na klasach.
Funkcje zwrotne, znane również jako callbacki, są podstawowym elementem programowania asynchronicznego w JavaScript. Pozwalają one na wykonywanie kodu po zakończeniu pewnej operacji, na przykład po pobraniu danych z serwera lub zakończeniu czytania pliku. Dzięki nim JavaScript, który jest językiem jednowątkowym, może efektywnie obsługiwać operacje, które wymagają oczekiwania, bez blokowania całego systemu.
Funkcje strzałkowe, wprowadzone w ES6 (ECMAScript 2015), stanowią zwięzłą składnię do tworzenia funkcji w JavaScript. Są one nie tylko krótsze, ale również zmieniają sposób, w jaki this jest wiązane, co czyni je szczególnie przydatnymi w pewnych sytuacjach.
IIFE – Immediately Invoked Function Expression jest anonimową funkcją JavaScript wywoływaną natychmiast po jej odczytaniu. Takie funkcje ograniczają zakres użytych zmiennych/funkcji do funkcji natychmiastowej. Chroni to skrypt przed kolizjami nazw. Zobaczmy przykład: // Pierwszy sposób wywołania IIFE (function() { let data = 10; function bar(){} }()); // Drugi sposób (function() { let data = 10;
W JavaScript, sposób przekazywania danych – czy to przez wartość, czy przez referencję – zależy od typu danych, z którymi pracujemy. Rozumienie różnicy między tymi dwoma sposobami jest kluczowe dla efektywnego i błędnego zarządzania danymi w aplikacjach. Przekazywanie przez wartość Przekazywanie przez wartość dotyczy typów prostych, takich jak liczby, stringi, wartości logiczne (boolean). Kiedy przekazujemy