Wstęp do tematu często wywołuje pewien stopień zamieszania, ponieważ sposób, w jaki Python przekazuje argumenty do funkcji, może wydawać się na pierwszy rzut oka nieco niejasny. Czy są one przekazywane przez referencję, czy może przez wartość? Aby wyjaśnić tę kwestię, przyjrzyjmy się bliżej, jak Python obsługuje argumenty funkcji.
Python jest językiem o dynamicznym typowaniu, co oznacza, że nie musisz deklarować typu zmiennej przed jej użyciem. Język ten oferuje szereg wbudowanych typów danych, które są dostępne “od ręki” i pozwalają na efektywną pracę z różnymi rodzajami danych. Wbudowane typy danych w Pythonie można podzielić na kilka kategorii: liczbowe, sekwencyjne, mapowania, zbiory oraz logiczne.
W programowaniu w Pythonie często spotkamy się z pojęciami *args i **kwargs. Są to konwencje umożliwiające przekazywanie zmiennej liczby argumentów do funkcji. Ich zrozumienie jest kluczowe dla pisania elastycznego i efektywnego kodu.
Instrukcja with w Pythonie jest używana do opakowania wykonywania bloków instrukcji wraz z metodami zdefiniowanymi przez kontekst menedżerów. Pozwala to na zarządzanie zasobami, takimi jak pliki, połączenia sieciowe, i blokady, w sposób, który zapewnia ich automatyczne zwalnianie po zakończeniu bloku with lub w przypadku wystąpienia wyjątku. W praktyce użycie with pozwala na bardziej czytelny kod
Global Interpreter Lock (GIL) jest mechanizmem używanym w implementacji CPython (standardowej i najbardziej popularnej implementacji Pythona), który zapobiega równoczesnemu wykonywaniu wielu wątków natywnych w jednym procesie. Innymi słowy, GIL sprawia, że mimo posiadania wielu wątków na poziomie systemu operacyjnego, w danym momencie może być wykonywany tylko jeden wątek.
Python oferuje wiele mechanizmów do przechowywania danych w sposób trwały. Dwa z tych mechanizmów, pickling i unpickling, pozwalają na serializację i deserializację obiektów Pythona. Serializacja, znana również jako pickling, to proces konwersji obiektu Pythona na ciąg bajtów, co umożliwia zapisanie go do pliku lub przesłanie przez sieć. Deserializacja, czyli unpickling, to odwrotny proces, który pozwala
Docstringi w Pythonie to łańcuchy dokumentacyjne, które są używane do opisania działania modułów, funkcji, klas i metod. Są to wieloliniowe komentarze, które pomagają innym programistom, a także przyszłemu “ja”, zrozumieć, co dany fragment kodu robi, jak go używać i jakie wartości oczekuje lub zwraca. Docstringi są bardzo ważne w profesjonalnym programowaniu, ponieważ przyczyniają się do
Slicing, czyli krojenie, jest techniką w Pythonie używaną do uzyskiwania dostępu do części danych z sekwencji takich jak listy, krotki (tuple), oraz napisów (string). Dzięki tej technice można łatwo wyciągnąć podsekwencje przez określenie indeksu początkowego i końcowego oraz kroku, który określa, jakie elementy należy “przeskoczyć”.