Klasa Object w języku Java jest bazą dla wszystkich innych klas. Dostarcza ona zestaw metod, które mogą być nadpisane przez klasy pochodne w celu realizacji specyficznych zachowań, takich jak porównywanie obiektów (equals), generowanie kodu hash (hashCode) czy reprezentacja obiektu w formie tekstowej (toString). Wykorzystanie tych metod pozwala na efektywną pracę z obiektami w aplikacjach Java. […]
Interfejsy w Java to mechanizm, który umożliwia osiągnięcie abstrakcji i wielokrotne dziedziczenie. Służą do określenia zestawu metod, które klasa musi zaimplementować, nie określając ich ciała. Interfejsy są kluczowym elementem w projektowaniu elastycznego i rozszerzalnego kodu w języku Java.
Klasy abstrakcyjne są kluczowym elementem programowania obiektowego w Java. Nie można utworzyć instancji klasy abstrakcyjnej bezpośrednio, ale służą one jako szablony dla klas pochodnych. Klasy abstrakcyjne mogą zawierać metody abstrakcyjne (bez implementacji) oraz metody z implementacją. Metody abstrakcyjne muszą być zaimplementowane przez klasy dziedziczące. Klasy abstrakcyjne są wykorzystywane do definiowania wspólnych cech i funkcjonalności dla
Enkapsulacja jest jednym z czterech fundamentów programowania obiektowego (obok dziedziczenia, polimorfizmu i abstrakcji) i odnosi się do praktyki ukrywania stanu wewnętrznego obiektu oraz wymuszania dostępu do tego stanu poprzez metody. W Javie enkapsulacja jest realizowana za pomocą modyfikatorów dostępu (private, protected, public) oraz przez definicję metod dostępowych, znanych jako settery i gettery. Settery pozwalają na
Singleton to wzorzec projektowy, który zapewnia, że klasa ma tylko jedną instancję i zapewnia globalny punkt dostępu do tej instancji. Jest on często używany w sytuacjach, gdzie potrzebne jest globalne zarządzanie zasobami, takich jak połączenia z bazą danych czy pliki konfiguracyjne. Wzorzec singleton może być również przydatny w przypadku, gdy chcemy mieć kontrolę nad dostępem
Pakiety w Java są mechanizmem grupowania klas, interfejsów oraz podpakietów. Umożliwiają one organizację kodu w sposób logiczny, pomagając zarządzać przestrzenią nazw oraz kontrolować dostęp do klas i interfejsów. Pakiety pełnią również kluczową rolę w zapewnianiu bezpieczeństwa, umożliwiając enkapsulację kodu. Przykład użycia pakietów w Java Załóżmy, że tworzymy aplikację do zarządzania biblioteką, która będzie składać się
Słowo kluczowe static w języku Java jest używane do zarządzania pamięcią głównie w kontekście zmiennych i metod. Elementy oznaczone jako static należą do klasy, a nie do konkretnej instancji tej klasy. To oznacza, że możemy mieć dostęp do nich bez konieczności tworzenia obiektu klasy. W tej lekcji przyjrzymy się zastosowaniom static na przykładzie klasy, która
Przeciążanie konstruktorów w Java to mechanizm, który pozwala klasie na posiadanie więcej niż jednego konstruktora, różniących się listą parametrów. Umożliwia to tworzenie obiektów klasy w różnych stanach, zależnie od dostarczonych argumentów. Jest to szczególnie użyteczne, gdy chcemy zaoferować różne sposoby inicjalizacji obiektów naszej klasy.
W języku Java, this jest słowem kluczowym, które odnosi się do bieżącej instancji klasy. Można go użyć do odwoływania się do członków klasy, takich jak metody i zmienne instancji, zwłaszcza gdy parametry konstruktora lub metody mają takie same nazwy jak zmienne instancji klasy. Słowo kluczowe this pomaga w rozróżnieniu pomiędzy zmiennymi instancji a parametrami.
Java to język programowania, który umożliwia przekazywanie argumentów do metod na dwa sposoby: przez wartość i przez referencję. Rozumienie różnicy między tymi dwoma sposobami jest kluczowe dla efektywnego programowania i zarządzania pamięcią w aplikacjach Java.
Programowanie obiektowe (OOP) jest fundamentalnym paradygmatem programowania wykorzystywanym w języku Java. Kluczowymi elementami OOP są klasy, dziedziczenie oraz modyfikatory dostępu, które razem tworzą potężne narzędzie do tworzenia zorganizowanego i modularnego kodu. W tej lekcji omówimy, jak tworzyć klasy w Javie, wykorzystać dziedziczenie (extends), oraz jak stosować modyfikatory dostępu (private, protected, public), aby kontrolować dostęp do
Metoda main jest punktem wejścia dla każdej aplikacji w języku Java. To przez nią rozpoczyna się wykonanie programu. Metoda main musi być zawsze publiczna, statyczna, nie może zwracać żadnych wartości (void) i musi przyjmować tablicę Stringów jako argument. W tej lekcji przyjrzymy się bliżej metodzie main oraz jej zastosowaniu na przykładzie prostego programu.
StringBuilder w Java to klasa używana do tworzenia i manipulacji ciągami znaków (stringami) w sposób bardziej wydajny niż przy użyciu zwykłych stringów. Klasa ta jest szczególnie przydatna, kiedy potrzebujemy wykonać dużą ilość modyfikacji na stringach, np. w pętlach. W tej lekcji przyjrzymy się, jak korzystać z StringBuilder i jakie metody oferuje, aby ułatwić pracę ze
Java oferuje bogaty zestaw funkcji do pracy z łańcuchami znaków (stringami), co ułatwia manipulację tekstem i sprawdzanie jego zawartości. W tej lekcji przyjrzymy się niektórym z tych funkcji, takim jak trim, isEmpty, isBlank, startsWith, endsWith, replaceAll, oraz metodom do przycinania łańcuchów znaków z przodu i z tyłu (stripLeading, stripTrailing). Te metody są niezwykle przydatne w
W programowaniu często zachodzi potrzeba manipulacji i analizy łańcuchów znaków. Java oferuje bogaty zestaw metod umożliwiających takie operacje, szczególnie przydatnych przy pobieraniu określonych fragmentów tekstu. W tej lekcji przyjrzymy się kilku podstawowym funkcjom dostępnym w klasie String, które są niezbędne do efektywnej pracy z tekstami.